سلام استاد.ببخشید مزاحم میشم.چند تا سوال داشتم :(اگر جواب سوالات بنده در کتاب یا سخنرانی داده شده است ، همین که آدرس بدهید ممنون میشم و انتظار پاسخ مفصل در این فضا را ندارم )

1-جنابعالی به سلوک جمعی معتقد هستید.بنده دقیقا منظور شما رو از سلوک جمعی متوجه نمی شوم.برداشت اولیه ی بنده این است که منظور شما از سلوک جمعی این است که وقتی مومنین کنار هم جمع بشوند به خصوص برای کسب معارف دینی ،مباحثه و ...بسیار در سلوک فردی آنها تاثیر مثبت دارد.ولی احساس می کنم هدف و منظور شما از تاکید بر سلوک جمعی فراتر از این است.ممنون میشم بیشتر توضیح دهید.

از طرفی احساس می کنم فضای بین خانم ها با فضای بین آقایان بسیار متفاوت است.ما خانم ها به ندرت می توانیم مطلبی رو به یکدیگر متذکر شویم بدون اینکه رنجش و دلخوری ایجاد شود.حتی در بسیاری مواقع اختلاف سلیقه ها و دیدگاه ها باعث کدورت و گاهی درگیری لفظی می شود.نمیدانم این روحیات چگونه با سلوک جمعی سازگار است؟ و چه باید کرد که دل ها و فکرهای ما نسبت به یکدیگر مهربانتر باشد ؟

2-سوالی در مورد برخورداری از لذت های حلال دارم.اینکه در مورد فردی با سطح ایمان و معرفت پایین مثل بنده ،روش و میزان برخورداری از لذت های حلال چگونه باید باشد؟
در پاسخ سوالی در گروه پرسش و پاسخ در تلگرام یکی از اساتید فرموده بودند لذت های حلال رو به خود بچشانید.برداشت بنده این بود که منظور ایشان این است بنده و امثال بنده لازم نیست(و حتی شاید مصلحت نیست ) که از لذت های حلالی که در دسترس ماست چشم پوشی کنیم.
ولی بنده در درون خود احساس می کنم که حتی در همین مرحله از زندگی معنوی خود که هنوز درگیر رعایت حرام و حلال الهی و حداقل های دین هستم نیاز دارم از برخی لذت های حلال برای مبارزه با نفس خود چشم پوشی کنم. احساس می کنم نیاز به لجبازی و درگیری با نفس خود دارم.ولی نمیدانم این کار برای بنده کار درستی است یا نه ؟
برخی لذت های حلال طلب کردنشان در درون انسان متدوام است و اگر برآورده نشود خود مانعی میشود بر سر راه انسان.ولی طلب برخی لذت های حلال بر اثر کم توجهی در درون انسان از بین میروند.مثل لذت و هوس فلان غذا یا فلان میوه یا فلان لباس و خانه و ماشین و ...و بنده احساس می کنم انسان به این طلب ها هر چند برآورده کردنشان در دسترس باشد باید بی توجه باشد.یکی از آشنایان می گفت که عهد کرده در هر فصل سال یک میوه ای را که به آن علاقه مند است اصلا نخورد.یا لباسی را که در هر مکانی پوشیده به خاطر می سپارد تا حتی المقدور همیشه همان لباس را در آن مکان بپوشد و حداقل در این حد با تنوع طلبی و خودنمایی خود مبارزه کند.به نظر بنده این کارها درست است و انسان حتی در مرحله ی ضعیف ایمانی مثل بنده باید تلاش کند از لذت های حلال شخصی که حتی در دسترس و ممکن الوصول هستند هم ،چشم پوشی کند.نظر جنابعالی چیست ؟

3-در کلاس برهان صدیقین فرمودید خلقت از آدم (ع) تا حضرت مهدی(عج) در چند دوره اتفاق افتاده است.ولی گویا اعتقاد شما این است که این ادوار در یک زمان نبوده ،بلکه تقدم و تاخر زمانی دارد.بنده در یک فیلم سینمایی اولین بار چیزی به عنوان جهان های موازی رو دیدم.ولی در آن فیلم اینگونه بود که یک شخص ، در یک زمان، در دو مکان مختلف با شرایط تاریخی و امکانات مختلف ولی با همان صورت ظاهری و شخصیت در حال زندگی کردن است.در اسلام اعتقاد به جهان های موازی به این صورت وجود ندارد؟

4-بنده اخیرا به دو نفر از آشنایان که از آنها دلگیر بودم ،موضوع رو مطرح کردم و به آنها گفتم که بنده از شما دلگیر هستم.این دو نفر از لحاظ معنوی بسیار افراد مومن ،خدا ترس و شریف و متعهدی هستند.ولی هیچ یک پیگیر این موضوع نشدند تا از بنده بپرسند که دلیل ناراحتی بنده چیست و اگر حق با من بود درصدد جبران برآیند.این مطلب برای بنده تعجب آور بود.سوال من این است که آیا این افراد طبق روایت یا قاعده ای دینی که بنده از آن بی اطلاع هستم ،پیگیر این مسئله نشدند و مثلا با صدقه دادن از طرف بنده یا دعا کردن برای بنده و ... میدانند که دیگر وظیفه ای در قبال بنده ندارند؟ چند روز پیش متنی خواندم که جالب بود.خلاصه ی آن این بود:

از آدم های بی دین میترسم چون آنها هر کاری بخواهند می کنند و بعد توجیه می کنندچون خدایی ندارند
و از آدم های دیندار میترسم چون آنها مرا می رنجانند و سپس از خدایشان طلب بخشش می کنند نه از من.

آیا واقعا اینگونه است ؟ میخواهم بدانم که اگر چنین قواعدی وجود دارد بعد از این دلگیر بودنم از انسان های دیندار را ابراز نکنم.چون ابراز کردنش برای بنده خیلی سخت بود.ولی به خودم گفتم فرصت توضیح به آنها بدهم.شاید من اشتباه برداشت کرده ام و ...

5-حقی که انسان از درآمدش برای سائل و محروم در نظر میگیرد بهتر است ثابت باشد یا به صورت درصد ؟مثلا بهتر است ماهیانه پنجاه هزار تومن در نظر بگیرد یا مثلا پنج درصد از درآمد؟

6-بنده یک شرح صوتی از نهج البلاغه در اینترنت پیدا کردم. آقایی به نام میرزا مهدی صادقی شرح داده اند.در مدرسه ی امام صادق(ع).در مشهد.گویا از شاگردان آیت الله میلانی هستند.جنابعالی شناختی از این آقایان دارید؟می خواهم مطمئن باشم که انقلابی و ولایی هستند.
به نظر شما اینکه در کنار حضور در کلاس شما این شرح رو هم دنبال کنم مفید خواهد بود؟(تا الان فقط خطبه ی 32 و 33 را گوش دادم )

7-ممنونم.شرمنده که خیلی زیاد مزاحم جنابعالی میشوم.لطفا حلال کنید.التماس دعا.

سلام علیکم

1- از توجه به بسیاری از آیات مثل توبوا الی الله توبتا جمیعا، واعتصموا بحبل الله جمیعا، یدالله مع الجماعه و... انسان متوجه جمع بما هو جمع دارای روح است.و همانطور که روح در بدن باعث انسجام و وحدت و مانع اختلال می شود روح اجتماعی هم بستر کمال بالاتری نسبت به فضای فردی میگردد.
علاوه بر این در بحث امامت که نظامی در مقابل نظام شرک است داشتن تشکل با یک هدف متعالی ظهور امامت امامان است.لازمه یک تشکل داشتن روحیه آزاد اندیشی و تحمل دیگران تا ظهور ظرفیت همه برای آن هدف متعالیست.
تاکید بر روش امام و رهبری در مواجهه با جریانات و افراد مختلف و پذیرفتن سلوک عملی ذیل شخصیت امام خمینی و همچنین توجه به تاریخ تحلیلی اهل البیت بخصوص دوران حضرت علی و حضرت صادق علیهما السلام برای تقویت تحمل بسیار موثر خواهد بود.
البته مباحث استاد پناهیان بستر خوبی برای توجه به کار تشکیلاتی و نحوه تعامل در تشکیلات برایتان باز میکند.

2-بحث دوری از لذت های حلال مختلف مبانی معرفتی اهل البین علیهم السلام است مثلا امام کاظم علیه السلام در کتاب تحف العقول می بفرمایند: بکوشید شبانه روز خود را به چهار قسمت تقسیم کنید ساعتی برای مناجات با خدا ساعتی برای امر معاش ساعتی برای معاشرت با دوستان و ساعتی را خالی کنید برای لذت بردن حلال. بعد حضرت می بفرمایند به این ساعت آخر است که شما قدرت بر سه ساعت قبلی پیدا می کنید.
این سلوک اهل البیت است. اگر ما در مسیر انقلاب و سربازی ان قدم بر داریم فضای مبارزه با نفس ها شکل تازه ای به خود میگیرد و بسیار نتایج آن زیاد خواهد بود البته بنده با توجه نکردن به خواسته های دنیایی که باعث غفلت قلب میشود مثل طلب ماشین و خانه ... اسم لذت حلال نمی گذارم بلکه درگیری با خیالات معنا میکنم

3-در بعضی از روایات به زمین هایی در عرض این زمین اشاره می کند. البته بدون اینکه افراد به غیر از امام در آن عالم ها به غیر از زمین خود،حضور داشته باشند

4- غفلت افراد دین دار دلیل بر بودن راه حلی جز رضایت طرف مقابل نیست.هرچند که ممکن است آنها خود را در مورد دلخوری شما که حدس میزنند محق میدانند یا در حالتی دل خوری خود را اعلام کرده اید که هواسشان نبوده و یا آنقدر شما را با گذشت می دانند که به رضایت شما علم دارند و...

5-چه میزان مشخص؛ چه درصد؛ هر دو حق معلوم لسائل والمحروم صدق میکند

6- بنده ایشان را نمی شناسم ولی گوش دادن به شرح آنان قطعا ابعاد دیگری از موضوع را برای شما روشن میکند. اما حساسیت نسبت به انقلاب مسئله ایست که نباید به ان در حین گوش دادن به فایل های صوتی غفلت نمود.

7- ان شاءالله که در همه مراحل زندگی بتوانید انتخابی به وسعت ابدیت داشته باشید.