سلام علیکم
حضرتعالی نسبت به تمدن نوین اسلامی و تمدن سازی و چینش مناسبات اسلامی در راستای تمدن سازی دغدغه و اهتمام خاصی داشته و دارید.با توجه به این امر سوالی از خدمتتون داشتم.آقای مهدی نصیری که یکی از افراد و فعالان منتقد تمدن سازی در عصر پیش از ظهور و مباحث فقه تمدن ساز بودند در مطالبی بعنوان عصر حیرت،اخیرا به بیان دیدگاه هایی پرداخته اند.میگویند بنده با این شیفت های پارادایمی ـ بر اساس اضطرارات و الزامات منحط و قهار زمانه ـ مخالف نیستم و با التقاط بین سنت و مدرنیته در هر موردی که ایستادگی در برابر یک الزام و فشار امر مدرن منجر به مفسده بیشتری از عمل به یک سنت شود، موافقم اما به شدت با این ایده که ما اکنون در حال حرکت به سوی تحقق اسلام ناب هستیم و می خواهیم تا آستانه تمدن و جامعه تراز دین پیش برویم، مخالفم و آن را ناشی از برخی سوء تفاهم های اسلام شناسی معاصر می دانم. به ریاست حوزه های عملیه پیشنهاد می کنم دو واحد درس عصر غیبت شناسی (بر اساس کتاب غیبت طوسی و نعمانی) و دو واحد هم درس تجدد و زمانه شناسی (بر اساس آثار شهید آوینی) به دروس حوزه های علمیه اضافه کنند که نتیجه آن رسیدن به نگاهی واقع بینانه تر در امر حکمرانی خواهد بود و حوزویان انقلابی ما در کنار تلاش های مستمر خود برای تداوم جمهوری اسلامی، اندکی هم به اضطرار انسان و بشریت در عصر غیبت و روزگار عمیقا منحط مدرن خواهند اندیشید و احساس نیازشان به ظهور منجی جهان و انسان به سطح شایسته یک شیعه علوی و مهدوی خواهد رسید.در تکمیل مباحث خود آقای نصیری میگویند که جمهوری اسلامی باید از سودای تحقق حداکثری دین دست بردارد و به حداقلها رضایت دهد و الا هم به دین و دینداری آسیب زده و هم باری را بر دوش خود نهاده که خدا بر دوش او ننهاده است و توصیه به رعایت عدالت دارند و به دلیل انحطاط تمدنی، میزان تحقق پذیری شریعت را کاهش یافته می دانم امکان تحقق نسبتی حداقلی از حکومت و جامعه سازی دینی را در همین شرایط غیبت و سیطره مدرنیته نه تنها منتفی نمی دانم بلکه بسیار مهم و دستاوردهای می دانم. از نظر من هم پیروزی انقلاب اسلامی و هم تاسیس و بقای جمهوری اسلامی تا به امروز یک اتفاق و دستاورد بسیار مهم بوده فلذا برداشتن دوقطبی های مهلک موجود تحت عناوینی چون انقلابی و غیر انقلابی، حزب اللهی و غیر حزب اللهی، اسلامی و ملی و با حجاب و بی حجاب با طراحی مدلی از حکمرانی با تساهل و احترامگزار به آزادی های فردی و اجتماعی و سیاسی و اندیشه ای در چارچوب قوانینی سنجیده و پرهیز از به بهشت بردن مردم با تحکم و زور طراحی چنین مدلی با استناد به مبانی سنتی و اصیل دینی ممکن و قویا در برابر مدعیان انقلابی گری و دین ورزی متصلب و دوقطبی ساز قابل دفاع است

سلام علیکم
سنت گرایان در نسبت به غرب به نحوی با کلمات خود نوعی رضایت به زندگی فردی می‌دهند و ناچار به پذیرش اضطرارهای مختلف و آرام آرام قرار گرفتن در حاشیه تمدن غرب را به ارمغان می آورند.اینان توجه ندارند که غرب، اگر شما از ادعای دین حداکثری کوتاه آمدید دیگر اجازه دینداری به صورت حداقلی هم به ما نمیدهد. هرچند بنده هم با بسیاری از دوقطبی سازی ها مخالف هستم.